İSTİHSAN:
Güzel bulma, güzel
görme.
1. Kıyas denilen delîlin
iki kısmından birisi olan hafî (gizli, kapalı) kıyas, yani asl (hakkında açıkça
hüküm bulunan şey) ile, fer' (hakkında açıkça hüküm bulunmayan şey) arasında
müşterek (ortak) olan ve aslın hükmünün fer'e verilmesine sebeb olan illetin
(vasfın, özelliğin), müctehid alim tarafından kolayca anlaşılamadığı kıyas.
2. Müctehid alimin daha
kuvvetli ve dîne daha uygun gördüğü bir husustan dolayı, bir mes'elede
benzerlerinin hükmünden hususî, özel bir hükme dönmesi, küllî (umumî, genel)
kaideye aykırı düşen hükmü alması; başka bir ifade ile, müctehid alimin, celî
kıyasa aykırı olan delîlin hükmünü alması. Fıkıh ilminde istihsan sözü geçince
bu mana kastedilir.